مشکل کم آبی را در آسمان نبینید مشکل روی زمین است
به گزارش گل ارکیده، مساله بارورسازی ابرها باردیگر در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفته؛ راهکاری که سال هاست در لیست نسخه های مواجهه با کم آبی مطرح می شود، اما همچنان بیشتر در سطح «امید» باقیمانده تا «راه حل».
به گزارش گل ارکیده به نقل از خبر آنلاین روزنامه همشهری نوشت: در شرایطی که کشور درگیر خشکسالی های پی درپی و تنش آبی مزمن است هر روشی که حتی احتمال تقویت منابع آب تجدیدپذیر را داشته باشد، مورد توجه و مطالبه جامعه قرار می گیرد. با این وجود، حقیقت های علمی و اجرایی حکایت دیگری دارند؛ واقعیتی که برخی نمایندگان و متخصصان بر آن تاکید می کنند.
در همین رابطه هوشنگ هادیان پور، یکی از اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی باور دارد که بارورسازی ابرها در جهان مبحث ناشناخته یا ناکارآمدی نیست، اما در ایران هنوز به مرحله ای نرسیده که خروجی مطمئن، پایدار و قابل اتکا داشته باشد. او تاکید می کند این فرایند در کشور ما همچنان آزمایشی است و مهم تر از آن، بارورسازی ابرها اگر هم موفق باشد، فقط محدوده مشخصی را تحت تاثیر قرار می دهد و نمی تواند کل ایران را تحت پوشش قرار دهد. این نکته، بحث جدیدی را در رابطه با نسبت میان انتظارات عمومی و ظرفیتهای واقعی این فناوری به وجود می آورد؛ انتظاری که گاهی از جغرافیا و اقلیم فراتر می رود.
بحران آب از آسمان نیست، از زمین است
در کنار همه مباحث در ارتباط با بارورسازی، یک حقیقت بزرگ تر وجود دارد: بخش قابل توجهی از بحران آب کشور، نه از کمبود بارش، بلکه از هدررفت گسترده آب در شبکه های فرسوده و مدیریت ناپایدار ناشی می شود. به قول این عضو کمیسیون کشاورزی، میزان هدررفت آب آشامیدنی در ایران بشکل نگران کننده ای بالاست. شبکه آب رسانی کشور سال هاست فرسوده شده و بخش زیادی از آب پیش از رسیدن به دست مصرف کننده از بین می رود. این وضعیت، اصلاح فوری و گسترده می طلبد؛ اقدامی که در برنامه ها دیده شده، اما به علل مختلف اجرایی نشده است.
با وجود اهمیت این موضوع، وزارتخانه های مرتبط هم با محدودیت های مالی جدی مواجهند. وزارت جهاد کشاورزی که باید اصلاح کانال های آبیاری و زهکشی را در دستور کار داشته باشد، به علت نبود اعتبار کافی نتوانسته شبکه های قدیمی را بازسازی کند و راندمان آب در قسمت کشاورزی را افزایش دهد. این بخش دقیقاً همان جایی است که بیشترین مصرف آب کشور به انجام می رسد، اما کمترین بازده و بیشترین تلفات را دارد. از نگاه کارشناسان، بی توجهی به زیرساخت های کشاورزی نوعی رهاشدگی منابع آبی محسوب می شود؛ رهاشدگی ای که تبعات آن در سال های آتی شدیدتر خواهد شد.
مدیریت آب، نه جادوگری آسمان!
حقیقت اینست که بارورسازی ابرها هرچند جذاب و رسانه پسند است، اما نمی تواند جایگزین اصلاحات ساختاری در زمین شود. اگر شبکه های اصلی انتقال آب در شهرها فرسوده باشد، اگر بخش کشاورزی همچنان با روش های سنتی آبیاری اداره شود و اگر نشت آب در شبکه های شهری و روستایی ادامه پیدا کند، هیچ «تکنولوژی آسمانی» قادر نیست بحران آب را درمان کند.
از همین رو، کارشناسان حوزه آب اعتقاد دارند باید میان «راه حل های هیجانی» و «اقدامات بنیادین» تفکیک قائل شد. بارورسازی ابرها می تواند یک ابزار کمکی باشد، اما قرار نیست نقش اصلی را ایفا کند. نقش اصلی را مدیریت منابع آب، بازسازی شبکه های فرسوده، اصلاح الگوهای مصرف، توسعه تکنولوژی های جدید آبیاری و تأمین اعتبارات ضروری جهت بازسازی کانال ها صورت می دهد.
این نگاه واقع گرایانه، مستلزم تصمیم گیری های سخت و سرمایه گذاری های بزرگ است؛ اما تا وقتی که این حقیقت ها پذیرفته نشود، بحران آب در کشور همچنان با ما خواهد ماند. مساله اصلی این است: آینده آب ایران نه در آسمان، که در زمین تعیین می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب