شعری برای مهشاد کریمی و داغ فراق
این اولین روز خبرنگار پس از پرکشیدن مهشاد کریمی، خبرنگار فقید ایسناست.
به گزارش گل ارکیده به نقل از ایسنا، عصر دوم تیرماه اتوبوس حامل برخی از خبرنگاران که برای بازدید از وضعیت دریاچه ارومیه به آذربایجان غربی سفر کرده بودند در حوالی نقده واژگون شد و در این حادثه «مهشاد کریمی» خبرنگار حوزه محیط زیست ایسنا و «ریحانه یاسینی» خبرنگار ایرنا جان باختند. همین هفته قبل بود که در مراسم چهلم شان داغ مان تازه شد و حالا این اولین روز خبرنگار است که این خبرنگاران جوان دیگر کنار ما نیستند.
متن شعری که به یاد مهشاد کریمی توسط علیرضا بهرامی سروده شده است در ادامه می آید:
درد است قاب خنده های بی صدایت
گُم کردنِ دریاچه ی در چشم هایت
تلخ است دنیا پس از این تقویم بی تو
دل مردگی با غصّه های بی نهایت
خوشید ناب روزهای تلخِ سختی
لبخند پاک روزگار پرشکایت
آهوی مانده لای آهن پاره و سنگ
گنجشککِ پرپرشده با صد روایت
نیلوفر مرداب! ای پروانه ی صبح!
دنیا چه جای تنگ و تاری شد برایت
ای نوعروس قصّه های عاشقانه
ای آخر قصّه مکافات عزایت
هیهات از این روزگار لامروّت
نفرین به رسمِ راه های بی کفایت
ای دوست! ای همراز! ای زخم عمیقِ
دندانه های داغ جان سوز بلایت...
اشیاء خانه راز دلتنگیِ هر روز
آیینه بدجوری دلش کرده هوایت
کی می رود از خاطرم آن شوق؟ هیهات!
کی می رود از خاطر ما خنده هایت
ای چشم های روشن تو ماه کامل
ای روح باران در گلستان صدایت
نیلوفر پیچیده تا بالای دیوار
یاس جوانِ رفته در سمت نهایت...
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب