یادداشت؛
ثبت شاهوار اراده مردم در سایه بیم و امیدها
به گزارش گل ارکیده ثبت ملی شاهوار با اراده مردم، مسؤلان و نمایندگان سابق و امروز مجلس و حامیان این کانون آبساز، دلگرمی را به استان سمنان هدیه داد اما هنوز بیم تکرار این حوادث مخرب در استان می رود.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها - پدرام حکیم*: «شاهوار ثبت ملی شد» این درست همان خبری بود که مردم استان سمنان و شهرستان شاهرود، دلسوزان و موثران، دوست داران محیط زیست و طبیعت، سازمان های مردم نهاد و فعالان مدنی و رسانه های متعهد شهرستان منتظر شنیدنش بودند. تاکید نماینده شاهرود و میامی در مجلس شورای اسلامی در خصوص عدم بهره برداری از معدن بوکسیت تاش هم مهر تائید محکمی برای این دلگرمی مردم بود.
شاهوار پس از ۱۰ سال معدن کاوی و تخریب امروز به نماد ایستادگی بر روی مطالبات مردمی بدل شده است شاهواری که در برابرش دو وزارت خانه و متأسفانه مسؤلان دولتی شهرستان های شاهرود و استان سمنان ایستاده بودند تا جلوی تعطیلی آن حتی موقت را بگیرند. مسئولانی که در مقابل یک پرونده دوسویه قرار داشتند که یک سویش دولت متبوعشان و سوی دیگر مردم و ولی نعمتان شأن بود و تا واپسین روزهای سال ۱۴۰۰ همچنان پشت دولتشان را گرفتند.
دولت تا می توانست کارشکنی کرد
گزارش نادرست و واهی به رئیس دفتر رهبر معظم انقلاب اسلامی از جانب یکی از دستگاههای اجرایی استاندار سمنان و گم شدن ۴۰۰ صفحه سند تخلفات شاهوار که از جانب نماینده سابق مردم شاهرود و میامی به مرکز استان فرستاده شده بود اما هیچگاه به دست مسؤلان محیط زیست و منابع طبیعی نرسید نمونه های بارز از این رها کردن مردم در مقابل مطالبه دولتی در شاهوار و استان سمنان بود.
امروز اما ثبت ملی شاهوار نشان داد که مردم یکپارچه مطالبه عدم تمدید پروانه و تعطیلی دائمی معدن مخرب بوکسیت را در بلندترین قله البرز شرقی دارند تا این کانون حیات بخش و آب ساز بیشتر از این دستخوش ویرانی نشود. قله آب سازی که وقتی بیل های مکانیکی سر بر زمین می بردند تا نخاله و خاک بر کامیون ها بریزند مکعب های به اندازه یک موتورسیکلت از یخ این مایه حیات بخش انسان در دشت بسطام را هم بیرون می آوردند تا در این بی آبی و خشکسالی، دولت خود دست به تخریب منابع آبی شاهرود بزند.
امروز اما شاهوار با بیم و امیدهای فراوانی روبرو است امید از آینده ای که دیگر در آن تخریب وجود ندارد اما بیم از این که لابی های زرو زور و تزویر حال که از شاهوار ناامید شده اند بساطشان را در پهنه های دیگر البرز شرقی مشابه شاهوار مانند نگارمن، ابرسج، میغان تا ابر و مرز استان گلستان و سمنان پیش ببرند چونکه شواهد و گمانه ها در همین سه سال گذشته نشان از حضور معدن کاران در نگارمن و ارتفاعات پشت میغان برای برداشت بوکسیت دارد.
بیم های شاهواری
بیم دیگر اما این است که صنعت و معدن و استانداری بار دیگر در جای دیگر و در کانون آبساز و حیات قسمتی دیگر بساط معدن کاری و تخریب را باردیگر برای مردم استان سمنان بگستراند و به بهانه واهی توسعه پایدار منابع مان را ببرد و تخریبش را برای مردم باقی بگذارد حال آنکه توسعه پایدار تخریب یک کانون حیات بهش برای نفع ۱۰ تا ۳۰ ساله یک کارخانه نیست و مردم معتقد هستند که تخریب یک شیء گران بها برای به دست آوردن هدفی کوچک تر آن هم در زمانی که ده ها جایگزین برایش وجود دارد، دور از تعریف توسعه پایدار می باشد.
همانطور که علی اصغر خانی نماینده شاهرود و میامی در مجلس بیان کرد این توسعه پایدار نیست که معادن و ذخایر استان سمنان برای اشتغال و تولید در دیگر استان ها آن هم به صورت خام برده شود و در نتیجه تخریبش برای شاهرود باشد و اشتغالش برای خراسان شمالی. بنابراین مردم بیم دارند که پهنه های دیگری از شمال شهرستان شاهرود به دست معدن کاران بیفتد چونکه این منطقه دارای بوکسیت است اما از طرفی کانون مهم آب ساز دشت بسطام هم به حساب می آید.
امروز بیم آن می رود که یک مرتبه دیگر معادن دولتی دست بر پهنه های وسیع و دارای ارزش استان سمنان بگذارند و چون شاهوار، تخریبش را برای مردم استان قرار داده و الماس خوش تراش محصولات معدنی اش را به استانی دیگر ببرند تا جوانان آنجا به اشتغال برسند چونکه رویه استانداری و صمت استان سمنان بخصوص در این یک دهه اخیر نشان داده است از این اقدامات استقبال هم می کند چونکه تعریف توسعه از دید مسؤلان که ۹۰ درصدشان هم غیر بومی استان هستند، متفاوت با دیدگاه های مردمی است.
مشکل بزرگ استان سمنان اما این است که مسؤلان آن به طور عمده غیر بومی انتخاب می شوند و در نتیجه نمی توان به درستی به حق مردم پرداخت، برای مثال فرماندار وقت شاهرود که قرار بود جلوی تخریب معدن در شاهوار را بگیرد خودش اهل خراسان شمالی بود که کارخانه آلومینا در آن قرار دارد! بنابراین این فقدان عرق بومی سبب شده تا مردم مدام از عملکرد مسؤلان استان سمنان در هراس باشند اما بر عکس وقتی نمایندگان امروز و سابق مجلس شورای اسلامی در شهرستان های شاهرود و میامی به یاری مردم آمده و طومار تخریب را پیچیدند، مردم حلاوت یک مسئول بومی را چشیدند.
امیدهایی که زنده شدند
ارتفاعات هستند که امروز آبشار یخی ابرسج وجود دارد این ارتفاعات هستند که امروز آب دشت بسطام تأمین می شود و این ارتفاعات و پوشش های گیاهی شأن هستند که جلوی سیلاب های احتمالی بخش بسطام و ویرانی روستاها را می گیرند. مردم همینطور بیم دارند که با تخریب های فراوان در شاهوار، خدایی ناکرده با یک بارش شدید و سیل، روستاهای تاش و حوالی، با خطر ویرانی روبرو شوند در نتیجه باید تضامین لازم از معدن مخرب برای این منطقه گرفته شود چونکه این افراد با جان مردم بازی کرده اند.
امیدها اما در دل های مردم روشن است امیدهایی از جنس رونق باردیگر گردشگری و بوم گردی، امید از جنس اشتغال پایدار بر اساس گردشگری و نه کارگری و دربانی برای یک معدن که مقرر است مدتی اینجا باشد و برود. توسعه منطقه شاهوار که یکی از زیباترین مناظر و تفریح گاه های طبیعی دامنه جنوبی البرز را دارد از امیدهای مردم شهرستان شاهرود و استان سمنان است مردمی که بسیار در این دوران گرفتار زحمت شدند.
امید مردم امروز به بازگشت خرس قهوه ای و سار گپه و عقاب سانان، روباه گوش بلند و قوچ اورئال و کل و بز و ده ها گونه دیگر است هر چند باید گفت متأسفانه گونه های گیاهی مانند اورس که صدها اصله از ریشه در آورده شدند، دیگر به سان روز نخستش نخواهند شد. اما باز هم جای امیدواری است که مام طبیعت و دست مهربان آن، باردیگر خویشتن خود را بسازد و این تخریب ها را بر مردم ببخشد.
*روزنامه نگار، کنشگر اجتماعی و فعال مدنی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب