با فعال نبودن لانه های دشت گرگان
روباه تركمنی به دالان مرگ می رود، دشت اینچه برای كرساك امن نیست
گل اركیده: گرگان- به قول كارشناسان و شاهدان عینی دشت اینچه تنها زیستگاه روباه تركمنی در ایران دیگر امن نیست و در سایه بی توجهی ها كُرساك به دالان مرگ می رود تا برای همیشه نامی از آن باقی بماند.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها- زهرا بهرامی: به قول شاهدان عینی در سال ۹۵ از ۱۴ لانه كرساك های ایران در دشت اینچه فقط چهار لانه فعال بود و پارسال این عدد به صفر رسید. حدود ۶۰ سال بود كه دیگر اثری از روباه تركمنی در ایران نبود اما با پیدا شدن یك لاشه مُرده از این حیوان، كرساك در فهرست جانوران در معرض انقراض در ایران قرار گرفت. روباه تركمنی كه به آن روباه سَردُم سیاه و یا كُرساك می گویند نوعی روباه است كه در نواحی بیابانی و نیمه بیابانی آسیای میانه زندگی می كند و دشت گرگان در ایران تنها زیستگاه این حیوان خجالتی است. مسئولان حوزه محیط زیست گلستان می گویند سپس آن كه بیشتر از نیم قرن در منطقه روباه تركمنی دیده نشده، پیدا كردن چند لانه از این حیوان موجب خوشی و امید برای حفظ نسل این گونه شده است. روباه تركمنی گونه ای نادر در ایران رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره كل حفاظت محیط زیست گلستان به خبرنگار مهر اظهار نمود: شرایط روباه تركمنی در كشور آنقدر بد شده كه بعنوان گونه ای نادر در ایران مطرح است و دیدن چند لانه از این جانور موجب خوشی است. محمود شكیبا با اشاره به این كه كرساك ها لابه لای تپه ماهورها لانه می سازند، اضافه كرد: ما تمام زیستگاه های روباه تركمنی را به زمین كشاورزی، دامداری، كارگاه تولیدی و یا كارخانه تبدیل نموده ایم و این حیوان جایی برای زیست ندارند. نه تنها محل زیست كرساك ها باید منطقه حفاظت شده اعلام گردد بلكه باید نقش اكولوژیكی این گونه بیشتر معرفی شودوی افزود: در سال های اخیر وجود روباه تركمنی مُرده در منطقه گزارش شده است كه علت اصلی آن استفاده از طعمه مسموم بوده است؛ همین طور سگ های گلّه دشمن اصلی روباه ها هستند و كرساك ها را می كُشند و این گونه در منطقه امنیت ندارد. به قول وی روباه تركمنی برای ادامه حیات نیاز دارد در سطح وسیعی حركت نماید اما فعالیت های انسانی همچون كشاورزی، چرای گوسفندان و سَم پاشی ها برای مقابله با ملخ های مراكشی محدوده زندگی این جانور و تعداد جوندگان و حشرات را كه غذای اصلی كرساك هاست را محدود كرده است. رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره كل حفاظت محیط زیست گلستان افزود: گمیشان تا مراوه تپه تنها زیستگاه این حیوان در ایران است و نمی توانیم یك منطقه را حفاظت شده اعلام نموده و تعدادی از این روباه ها را حفظ نماییم ؛ باید تلاش نماییم از طریق آموزش به مردم و توضیح دادن درجه اهمیت حضور این جانور، از روباه تركمنی حفاظت نماییم. تاكید بر معرفی نقش اكولوژیكی روباه تركمنی برخلاف شكیبا، یكی از مدیران اسبق محیط زیست گلستان معتقد می باشد برای حفظ كرساك های باقی مانده چاره ای نداریم جز این كه محل زندگی این تعداد محدود روباه تركمنی باقی مانده را حفاظت شده اعلام نماییم.
رمضانعلی قائمی به خبرنگار مهر اظهار نمود: این گونه (روباه تركمنی) در بالای هرم غذایی قرار دارد و نقش و اهمیت آن برای حفظ اكوسیستم كشور و حفاظت از سایر گونه ها حائز اهمیت می باشد. وی با تاكید بر این كه باید محل زندگی این تعداد روباه تركمنی باقی مانده در دشت گرگان (تنها محل زندگی این گونه در ایران) حفاظت شده اعلام گردد، متذكر شد: نه تنها محل زیست كرساك ها باید منطقه حفاظت شده اعلام گردد بلكه باید نقش اكولوژیكی این گونه بیشتر معرفی شود. این فعال محیط زیست افزود: روباه تركمنی گونه حائز اهمیتی برای كشور است و در عین بلا پذیر بودن در معرض خطر انقراض قرار دارد؛ این گونه در یك گوشه از یك استان كشور زندگی می كند و اگر بی مبالاتی از طرف محیط زیست و سایر دستگاه های مسئول صورت گیرد همین تعداد قلیل باقی مانده از این گونه را در سال های بعد نخواهیم دید. آخرین تلاش ها برای حفظ روباه تركمنی در حالیكه این پیشكسوت محیط زیست بی مبالاتی درباب این گونه را جایز نمی داند اما یك فعال محیط زیست كه در سال های اخیر توانسته از تنها بازماندگان روباه تركمنی در ایران عكس و فیلم تهیه نماید از بی مهری و نبود حمایت ها از این گونه در كشور گلایه دارد و معتقد می باشد اگر خانم «لنی هارت» فعال محیط زیستی كشور هلند كه مركز تحقیقاتی- درمانی فُك خزر را در آشوراده فعال كرده است، حمایت نمی كرد دیگر از این گونه در دشت اینچه هم اثری نبود. اگر از اینچه (تنها زیستگاه این حیوان) غفلت نماییم و این گونه حمایت نشود نمی توان امید داشت دیگر در ایران روباه تركمنی وجود داشته باشدسیاوش روشنیان به خبرنگار مهر اظهار نمود: اولین بار سال ۱۳۸۹ در گشت زنی در منطقه اینچه با یك لاشه روباه تركمنی مواجه شدم و مستندات و عكس ها را برای سازمان حفاظت محیط زیست ارسال كردم در شرایطی كه در ۶۰ پارسال هیچ كرساكی در ایران مشاهده نشده بود. این عكاس و تیماردار حیات وحش افزود: مجدد درگشت زنی سال ۱۳۹۱ هنگامی كه اوج سمپاشی برای مبارزه با ملخ مراكشی در منطقه بود با لاشه یك جفت روباه تركمنی كه بر اثر مسمومیت تلف شده بودند روبرو شدم و بازهم سوژه را به سازمان حفاظت محیط زیست گزارش كردم. وی با اشاره به این كه هفت سال برای تحقیق، عكاسی و احیاء نسل روباه تركمنی در منطقه اینچه وقت گذاشتم، اشاره كرد: از سال ۹۳ با حمایت خانم لنی هارت پایش ها ادامه یافت و در نهایت در سال ۱۳۹۵ موفق شدم ۱۴ لانه روباه تركمنی را مشاهده كنم كه چهار لانه فعال بود. روشنیان با یادآوری این كه در همان سال فیلمبرداری و عكاسی از این گونه انجام شد، افزود: شاید كار غیركارشناسی بود اما با حمایت های خانم لنی هارت به توله ها و مادر غذارسانی كرده و با كمك اهالی بومی و چوپانان مانع بلا رساندن سگ های گله به چهار جفت روباه تركمنی در منطقه شدم. وی اظهار داشت: آن سال سه لانه روباه تركمنی دوقلو و یك لانه چهارقلو داشتند و فقط یكی از توله ها بر اثر سیل و بارندگی تلف شد و ۹ توله در طبیعت رها شدند. این فعال حوزه محیط زیست بیان كرد: پارسال از گمیشان تا مراوه تپه پایش انجام شد اما هچ اثری از لانه فعال در منطقه دیده نشد و اگر از اینچه (تنها زیستگاه این حیوان) غفلت نماییم و این گونه حمایت نشود نمی توان امید داشت دیگر در ایران روباه تركمنی وجود داشته باشد. زیستگاه روباه تركمنی الان فقط دشت اینچه است كه با ادامه فعالیت كارخانه های صنعتی فعال در آن و غفلت جهاد كشاورزی در ادامه سمپاشی به جای مبارزه بیولوژیك با ملخ مراكشی و چرای دام و همین طور بی توجهی سازمان حفاظت محیط زیست دور از ذهن نیست كه روباه تركمنی به جای قرار گرفتن در فهرست گونه های در معرض انقراض به خاطره ها بپیوندد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب