انتقال منابع طبیعی به محیط زیست آینده کشاورزی را نابود میکند
به گزارش گل ارکیده، کارشناس محیط زیستی اظهار داشت: انتقال منابع طبیعی به محیط زیست آینده کشاورزی را نابود میکند.
ثریا نوید کارشناس محیط زیستی ضمن اشاره به پیشینه مصوبه شورایعالی اداری درباره ی اصلاح ساختار وزارت جهاد کشاورزی و موضوع انتقال منابع طبیعی به سازمان محیط زیست در گفت و گو با گزارشگر مهر اظهار داشت: موضوع اصلاح ساختار وزارت جهاد کشاورزی در جلسه ۲۱ خرداد شورایعالی اداری، با پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور به تصویب رسید. بعد از ابلاغ، واکنش های مختلفی از کارشناسان، اندیشکده ها و حتی وزیر جهاد کشاورزی شکل گرفت. به نقل از ایشان، هدف های اعلام شده در مصوبه شامل کاهش وظایف اجرائی و تصدی گری، واگذاری امور به بخش غیردولتی، حذف وظایف خارج از ماموریت ذاتی وزارت خانه و تقویت وظایف نظارتی است؛ اما در متن نهایی، تناقضات و کم توجهی های مهمی وجود دارد. وی خاطرنشان کرد: ماموریت وزارت جهاد کشاورزی فقط تولید نیست. امنیت غذایی، توسعه پایدار بخش کشاورزی و خدمات رسانی به کشاورزان، بخش جدایی ناپذیر وظایف این وزارت خانه است. مصوبه اخیر به این ماموریت های کلان بی توجه بوده و حتی با برخی قوانین موجود، مانند ضرورت بیمه الزامی کشاورزی، در تضاد است. از نظر نوید، انتقال وظایف سازمان منابع طبیعی به سازمان حفاظت محیط زیست یکی از چالش برانگیزترین بخش های مصوبه است و محیط زیست یک سازمان نظارتی است، نه اجرائی. سپردن مسئولیت های اجرائی کلان به آن، سبب اختلال در مدیریت یکپارچه کشاورزی و منابع طبیعی خواهد شد. وی نتایج این تصمیم را کوتاه مدت و دراز مدت برشمرد و اضافه کرد: کوتاه مدت سبب سردرگمی نهادی، کاهش کیفیت خدمات رسانی به کشاورزان، و از دست رفتن تمرکز بر تامین امنیت غذایی است و در طولانی مدت سبب تضعیف توان حاکمیتی بخش کشاورزی، افزایش موازی کاری و هزینه های اجرائی، و تهدید جدی امنیت غذایی کشور است. به طور خلاصه ثریا نوید کارشناس محیط زیستی ضمن اشاره به پیشینه مصوبه شورای عالی اداری در رابطه با ی اصلاح ساختار وزارت جهاد کشاورزی و مبحث انتقال منابع طبیعی به سازمان محیط زیست در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: مبحث اصلاح ساختار وزارت جهاد کشاورزی در جلسه ۲۱ خرداد شورای عالی اداری، با پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور به تصویب رسید. وی نتایج این تصمیم را کوتاه مدت و درازمدت برشمرد و افزود: کوتاه مدت سبب سردرگمی نهادی، کاهش کیفیت خدمت رسانی به کشاورزان، و از دست رفتن تمرکز بر تأمین امنیت غذایی است و در طولانی مدت سبب تضعیف توان حاکمیتی بخش کشاورزی، افزایش موازی کاری و هزینه های اجرائی، و تهدید جدی امنیت غذایی کشور است.
منبع: golorkideh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب