عزالدین لو مطرح كرد؛
حفاظت و احیای حیات وحش با مدیریت ژنتیکی
به گزارش گل ارکیده، رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی با اشاره به اینکه انسان عامل مؤثر در کاهش تنوع ژنتیک گونه ها است، اظهار داشت: مدیریت ژنتیکی اساس برنامه های حفاظت و احیای حیات وحش است.
به گزارش گل ارکیده به نقل از مهر، لیلی عزالدین لو رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی به مناسبت روز ملی ذخایر ژنتیکی اظهار داشت: جمعیت ها برای سازگاری با تغییرات محیطی نیازمند تنوع ژنتیکی هستند و بر همین مبنا حفظ تنوع ژنتیکی یکی از الویت های سه گانه در جهان شمرده می شود. تنوع ژنتیکی ضامن بقا گونه ها وی ادامه داد: تنوع ژنتیکی برای حفظ بقا و پتانسیل تکامل و سازش جمعیت ها و گونه ها بسیار پرارزش است و بقای طولانی مدت گونه را تضمین کرده و برای پایداری کل اکوسیستم اهمیت دارد ازاین رو کاهش تنوع ژنتیکی به معنای کاهش توانایی جمعیت ها برای سازگاری با تغییرات محیطی از راه انتخاب طبیعی است. عزالدین لو تصریح کرد: با عنایت به نرخ رو به رشد انقراض گونه ها، خیلی از زیست شناسان معتقدند که امروزه وارد دوره ششم انقراض دسته جمعی گونه ها شده ایم و این سرعت رشد در طول قرن آینده بسیار نگران کننده است، حال سوال اینجاست که چرا گونه های بسیار زیادی در معرض خطر انقراض هستند؟ پاسخ در خیلی از شرایط، فعالیتهای انسانی است. انسان عامل مؤثر در کاهش تنوع ژنتیک گونه ها رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی افزود: کشاورزی، جنگل تراشی، معدن کاری، سدسازی و شهرسازی زیستگاه تعداد بیشماری از گونه ها را در سراسر دنیا نابود کرده است؛ گونه های بسیار زیادی به علت ورود گونه های وارداتی توسط انسان به صورت عمدی یا غیرعمدی در معرض نابودی قرار گرفته اند، شکار، صید و تجارت گونه ها و اجزای آنها به بهره برداری بی رویه از آنها منجر گردیده است و خیلی از گونه ها از آلودگی های صنعتی و کشاورزی متأثر شده اند. وی ادامه داد: فرآیندهای تهدیدکننده بسیار متنوع هستند ولی نتیجه همه آنها کاهش اندازه جمعیت های وحشی و کاهش تنوع ژنتیکی گونه ها است، تابحال تنوع ژنتیکی در هزاران گونه مورد ارزیابی قرار گرفته و تحلیل صدها مجموعه داده، نشان داده است که تنوع ژنتیکی بخصوص از زمان انقلاب صنعتی به بعد درحال کاهش است. عزالدین لو افزود: در چنین شرایطی است که حفاظت ژنتیکی اهمیت پیدا می کند. نادیده گرفتن مباحث ژنتیکی در مدیریت گونه ها اغلب منجر به مدیریت نامطلوب گردیده و در بعضی موارد سبب اتخاذ تصمیمات فاجعه بار می گردد، امروزه ژنتیک به جز جدایی ناپذیر از علم حفاظت تبدیل گشته است. هدف ژنتیک حفاظت حفظ گونه ها به صورت پویا رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی خاطرنشان کرد: ژنتیک حفاظت یک علم جدید است که از ژنتیک تکامل ( Evolutionary genetic ) منشعب شده است و برگرفته از تمام رشته های زیست شناسی می باشد. در ژنتیک محافظت از نظریه ها و روشهای فنی ژنتیکی به منظور کاهش خطر انقراض گونه های در معرض تهدید استفاده می شود. وی تصریح کرد: هدف بلندمدت ژنتیک حفاظت حفظ گونه ها به صورت موجوداتی پویا است که قادر باشند بر تغییرات محیطی فائق آیند، ژنتیک حفاظت در شاخه های گوناگونی فعالیت می نماید و تمرکر آن بررسی عواملی است که منجر به کوچک شدن جمعیت ها می گردد. عزالدین لو اضافه کرد: علاوه بر این ژنتیک حفاظت با استفاده از آنالیزهای ژنتیک مولکولی به تشریح جنبه های زیست شناختی گونه هایی که به حفاظت نیازمند هستند، می پردازد. ژنتیک حفاظت یک دانش کمی است که نقطه قوت آن در پیشبینی هایش نهفته است. موضوعات مهم ژنتیک حفاظت رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی در ادامه اظهار داشت: مباحثی که در ژنتیک حفاظت به آنها توجه خاص می شود عبارتند از:
۱- فشار درون آمیزی بر تولید مثل
۲- کاهش تنوع ژنتیکی که منجر به کاهش سازگاری گونه با تغییرات محیط می شود
۳- بخش بندی جمعیت ها و کاهش جریان ژنی
۴- رانش ژنتیکی
۵- پالایش جهش های زیانبار
۶- مدیریت ژنتیکی جمعیت های کوچک و محصور
۷- رفع ابهامات تاکسونومیکی
۸- تعریف واحدهای مدیریتی در داخل گونه ها
۹- استفاده از آنالیزهای ژنتیک مولکولی در مسائل حقوقی و پزشکی قانونی وی افزود: یکی از پیش شرط های ضروری برای مدیریت ژنتیکی جمعیت های یک گونه، تشخیص وضعیت ژنتیکی آنهاست، بعنوان مثال عواملی نظیر رانش ژنتیکی، پدیده گردنه بطری، انتخاب طبیعی و روش تولید مثل از مهم ترین عوامل مؤثر بر تنوع ژنتیکی هستند. عزالدین لو اظهار داشت: اصلی ترین چالش برطرف نشده در ژنتیک حفاظت مدیریت جمعیت های بخش بندی شده جهت حداقل کردن پس رفت همخونی و اُفت تنوع ژنتیکی است؛ برای حداقل سازی خطرات انقراض، جابجایی افراد بین زیر جمعیت های جدا از هم و ایجاد دالان هایی جهت برقراری جریان ژنی بین آنها ضروری می باشد، البته چنین امکاناتی در موارد بسیار محدود فراهم می شود. وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر باید به اختلاط گونه ها، زیرگونه ها یا جمعیت هایی که با شرایط محیطی مختلف سازگار شده اند هم توجه داشت چونکه چنین آمیخته گری هایی می توانند اثرات زیانباری بر تولید مثل و بقا داشته باشد. حفاظت ژنتیکی روشی جهت استفاده از داده های ژنی رئیس گروه ژنتیک دفتر موزه ملی تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی اظهار داشت: حفاظت ژنتیکی یکی از روش های کاربردی و نسبتاً دشوار حفاظت است که در آن چگونگی استفاده از داده های ژنتیکی برای تعیین گونه ها و جمعیت های متمایز بعنوان جمعیت ها و گونه های قابل حفاظت مورد مطالعه قرار می گیرد. عزالدین لو اضافه کرد: در حفاظت ژنتیکی با استفاده از ژنتیک مولکولی میتوان برای مدیریت جمعیت های وحشی و یا در اسارت تصمیم های درستی اتخاذ نمود.
منبع: گل اركیده
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب