چگونه اثرات زیست محیطی کشاورزی کاهش می یابد؟
به گزارش گل ارکیده خراسان رضوی حدود نیمی از مساحت سطح کره زمین برای مصارف کشاورزی در نظر گرفته شده و منجر به سه چالش فوری زیست محیطی بشریت شده است. کشاورزی مسئول اغلب انتشار گازهای گلخانه ای است، حدود ۷۰ درصد از مصرف آب شیرین جهانی را می طلبد و بزرگترین عامل از بین رفتن زیستگاه هاست که به نوبه خود تنوع زیستی زمینی را تهدید می کند.
به نقل از ارث، هم اکنون، گروهی از دانشمندان بین المللی پیشنهاد کرده اند که اگر بتوانیم زمینهای زراعی کنونی را به مکان های مناسب تر و پربارتر در سرتاسر جهان منتقل نماییم و در عین حال به اکوسیستم ها در مناطق کشاورزی بی رونق اجازه بازسازی دهیم، ردپای کربن و تنوع زیستی تولید کشاورزی به حداقل می رسد و قرار دادن زمینهای زراعی جدید در مناطقی که بارندگی تمام آب مورد نیاز را تأمین می کند، احتیاج به آبیاری سیستماتیک را از بین می برد.
کارشناسان مناطق بزرگ کشاورزی جدید را برای خیلی از محصولات عمده در اطراف ایالات متحده و جنوب صحرای بزرگ آفریقا پیشنهاد می کنند، در حالیکه مناطق عظیمی از زمینهای کشاورزی کنونی در اروپا و هند می توانند به زیستگاه طبیعی بازگردند.
زمینهای زراعی در خیلی از نقاط، جایگزین زیستگاه طبیعی شده اند که حاوی مقدار زیادی کربن و تنوع زیستی است و محصولات در آن جا رشد خوبی ندارند.
دکتر رابرت بیر، محقق اصلی این تحقیق اظهار داشت: اگر اجازه دهیم این مکان ها مورد بازسازی قرار گیرند و تولید را به مناطق مناسب تر منتقل نماییم، فواید زیست محیطی را به سرعت مشاهده خواهیم کرد.
محققان از نقشه های جهانی مناطق درحال رشد کنونی ۲۵ محصول عمده همچون گندم، جو و سویا استفاده کردند که مجموعا ۷۷ درصد از زمینهای زراعی در سرتاسر جهان را می سازند. آنان برای هر محصول تأثیر کربن را با مقایسه ذخایر کربن موجود در محصولات با کربنی که در پوشش گیاهی و خاک طبیعی محلی مرتبط می شود، ارزیابی و به صورت مشابه، تفاوت بین تنوع زیستی محلی را در پوشش گیاهی طبیعی و در زمینهای زراعی برآورد کردند.
همین روش ها محققان را قادر می سازد تا تنوع زیستی مهم و اثرات کربن تولید محصول را در مکان هایی که هم اکنون کشت نمی شوند، پیشبینی کنند. طبق پیشبینی های مدلها، توزیع مجدد زمینهای زراعی بر مبنای طرح کشاورزی مکانیزه و با نهاده بالا، تا وقتی که زمینهای زراعی اولیه اجازه بازگشت به حالت طبیعی و جنگلی خویش را داشته باشند، تأثیر کربن کشاورزی محصول را تا ۷۱ درصد می کاهد که معادل ثبت ۲۰ سال انتشار خالص دی اکسیدکربن فعلی است. درختان با رشد، کربن را جذب می کنند همینطور کربن بیشتری را نسبت به زمانی که محصولات در خاک رشد می کنند جذب خواهند کرد.
در این طرح بهینه شده، تأثیر تولید محصولات زراعی بر تنوع زیستی جهان تا ۸۷ درصد کاسته می شود که خطر انقراض خیلی از گونه هایی را که کشاورزی برای آنها تهدید بزرگ است به شدت می کاهد.
محققان اعلام کردند که زمینهای زراعی به سرعت به حالت طبیعی خود باز می گردند و اغلب ذخایر کربن و تنوع زیستی اولیه خویش را ظرف چند دهه به دست خواهند آورد.
محققان تشخیص می دهند که هم اکنون امکان جابجایی زمینهای زراعی در مقیاس جهانی به مکان های جدید و پربارتری که آنان شناسایی کرده اند، نخواهد بود. با این وجود، نقشه ها و مدلهای مکان هایی را نشان می دهند که زمینهای زراعی کنونی حاصلخیز نیستند اما پتانسیل تبدیل شدن به نقاط مهم برای تنوع زیستی و ذخیره سازی کربن را دارند.
در نظر گرفتن تغییرات شدید کمتر و تنها توزیع مجدد زمینهای زراعی در داخل مرزهای ملی به جای جهانی هم مزایای قابل توجهی را به همراه خواهد داشت که تأثیر کربن جهانی تا ۵۹ درصد کاسته می شود و تأثیر تنوع زیستی ۷۷ درصد کمتر از حالا خواهد بود. البته اجرای این طراحی مجدد واقع بینانه نیست اما حتی اگر تنها بخشی از زمینهای زراعی جهان را جابه جا نماییم با تمرکز بر مکان هایی که کمترین کارایی را برای کشت محصولات دارند، مزایای زیست محیطی فوق العاده خواهد بود.
خیلی از زمینهای زراعی جهان در مناطقی واقع شده اند که ردپای زیست محیطی عظیمی دارند و جایگزین اکوسیستم های غنی از کربن و تنوع زیستی شده اند و منبع قابل توجهی از منابع آب محلی هستند. این مکان ها به علل تاریخی مانند نزدیکی آنها به سکونتگاه های انسانی انتخاب شده اند اما محققان می گویند حالا زمان آن فرا رسیده است که غذا را به روشی بهینه تر پرورش دهیم.
جزئیات نقشه های کشاورزی احیا شده در مجله Nature Communications Earth & Environment انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب