به مناسبت روز جهانی مقابله با بیابان زایی
تأثیر منفی گسترش بیابان ها بر امنیت غذایی
به گزارش گل اركیده ۱۷ ژوئن ˮروز جهانی مقابله با بیابان زایی استˮ كه سال جاری مصادف با ۲۸ خرداد شده است. در شرایطی كه بیشتر از ۲۰ درصد مساحت كشور را اراضی بیابانی تشكیل دهند، آتش سوزی های گسترده ای كه در سطح رویشگاه های زاگرس طی هفته های اخیر رخ داد می تواند كشور را به سمت بیابانی شدن سوق می دهد. یك فعال محیط زیست ضمن بیان اینكه گسترش اراضی بیابانی كشور امنیت غذای مردم را به خطر می اندازد، اظهار داشت: درحال حاضر شاهد از بین رفتن جنگل ها و مراتع كشورهستیم وبا پدیده تخریب سرزمین روبرو شده ایم. تداوم روند گسترش اراضی بیابانی می تواند تأثیر زیادی بر امنیت غذایی و از بین رفتن منابع زیستی كشور بگذارد.
سعید طهماسبیان در گفت و گو با ایسنا اعمال تحریم های اقتصادی و افزایش میزان بهره برداری و مصرف از منابع طبیعی کشور را از عوامل تشدیدکننده بیابان زایی و گسترش اراضی بیابانی دانست و خاطرنشان کرد: ایران به علت تحریم برخی منابع اقتصادی در شرایط خاصی قرار دارد و علاوه بر آن شاهد افزایش مصرف منابع طبیعی کشور همچون آب هستیم. تداوم مصرف زیاد منابع طبیعی در شرایط کنونی به همراه اتخاذ سیاست های غلط و پدیده تغییرات آب و هوایی که خود ناشی از فعالیتهای انسانی است، مطمئنا ما را در زمینه منابع زیستی با مشکل مواجه خواهد نمود و چالش های زیادی را پیش روی ما قرار می دهد.
وی در پاسخ به این پرسش ایسنا که چقدر زمان برای جبران تخریب سرزمین و مقابله با بیابان زایی باقی مانده است؟ اظهارکرد: به نظر من همین الان هم برای جبران خیلی دیر شده است و ما بخشی از سرزمین را از دست داده ایم و زمان محدود باقی مانده بزودی تمام خواهد شد.
نهادهای دولتی مهمترین نقش را در مقابله با بیابان زایی دارند
طهماسبیان با اشاره به اینکه نهادهای دولتی بیشترین نقش را در مقابله با بیابان زایی ایفا می کنند، تصریح کرد: نهادهای دولتی، سیاستگذار، تصمیم گیرنده و اجرا کننده طرح ها و برنامه ها در زمینه مقابله با بیابان زایی هستند ازاین رو لازم است نهادهای دولتی با سیاستگذاری صحیح، آمایش سرزمین و اجرا نکردن پروژه های مخرب در مناطق بکر و طبیعی کشور از بیابان زایی جلوگیری نمایند.
این فعال محیط زیست در ادامه ضمن بیان اینکه مردم هم باید در زمینه مقابله با بیابان زایی و عوامل تخریب منابع طبیعی از آگاهی های لازم برخوردار باشند، تصریح کرد: با این وجود مردم هیچ گاه در مناطق حفاظت شده یا بکر طبیعی معدن راه اندازی نمی کنند و اجرای این نوع سیاست ها، مصوبات و پروژه ها که سبب می شود با پدیده بیابان زایی مواجه شویم در حیطه فعالیتهای نهادهای دولتی است. در نتیجه نقش نهادهای دولتی و تصمیم گیر خیلی بیشتر از نقش مردم در مقابله با بیابان زایی است ازاین رو نهادهای رسمی کشور باید سیاست های خویش را با آمایش سرزمین هم راستا کنند.
طهماسبیان در انتها درباره نقش سازمان های مردم نهاد در مقابله با بیابان زایی اظهار داشت: سازمان های مردم نهاد در وهله اول باید از نهادهای تصمیم گیر در زمینه مقابله با بیابان زایی مطالبه گری کنند همینطور به این مساله واقف باشند که بخشی از رویکرد پروژه های زیست محیطی که اجرا می کنند باید مربوط به مبحث مقابله با تخریب سرزمین باشد علاوه بر آن می توانند در آگاه سازی جوامع محلی نقش بسیار کلیدی را ایفا کنند.
منبع: golorkideh.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب