تكمیل شبكه فاضلاب تهران، لزوم محیط زیستی در پایتخت
گل اركیده: تهران- فاضلاب حاصل از یك میلیارد متر مكعب مصرف سالانه آب در تهران كه در نهایت از جنوب پایتخت سر در می آورد و گاه به مصرف آبیاری مزارع سبزی و صیفی می رسد، معضلی پرمخاطره است كه به تایید كارشناسان، باید با تخصیص بودجه ویژه و پیگیری جدی سریعتر مدیریت شود.
به گزارش روز جمعه خبرنگار حوزه محیط زیست ایرنا، دسته های كوچك سبزی های خوش آب و رنگ و مرطوب روی گاری دستی فروشندگان سیار منظره ای آشنا در نقاط مختلف شهر تهران است، اما چشم نوازی این منظره به واسطه صحبت های مطرح شده درباره بهره برداری از فاضلاب برای آبیاری مزارع جنوب شهر كه چند سالی است تصدیق و تكذیب هایی را به همراه داشته است، به كام همگان تلخ می گردد.
سرپرست دفتر آب و خاك سازمان محیط زیست معتقد می باشد هر چند اقدام های خوبی برای مقابله با آبیاری مزارع با فاضلاب صورت گرفته اما نمی توان منكر شد كه این وضعیت و مخاطرات محیط زیستی و بهداشتی آن هنوز ادامه دارد.
علی مریدی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در اشاره به حجم تولید فاضلاب در پایتخت اظهار داشت: در تهران با دارا بودن جمعیت هشت میلیونی و گاهی 10 تا 12 میلیونی در روز، حجم بالایی فاضلاب تولید می گردد. آب مصرفی سالانه تهران حدود یك میلیارد متر مكعب است كه 80 تا 90 درصد آن به فاضلاب تبدیل می گردد و به طبیعت باز می گردد.
وی اضافه كرد: اگر این روند اصولی مدیریت نشود دو اتفاق رخ می دهد، یكی اینكه بخش زیادی از فاضلاب با استفاده از چاه های جذبی و خانگی به مرور جذب آب های زیر زمینی می شود؛ در حقیقت دلیل اینكه گاهی گزارش می گردد برای مثال غلظت نیترات در آب یك دشت افزایش یافته همین دفع غیر اصولی فاضلاب است.
مریدی ادامه داد: دوم اینكه بخشی از فاضلاب هم در آب های سطحی تخلیه می گردد بخصوص در نقاط شمالی تهران كه معمولا بستر زمین سنگی است و آبرفتی نیست و امكان تولید چاه های جذبی هم وجود ندارد؛ از این رو بخش زیادی از فاضلاب وارد رودخانه ها می شوند.
به گفته این مسئول در سازمان محیط زیست، به همین سبب رود دره های تهران مانند دربند و دركه در سرچشمه آب نسبتاً زلالی دارند اما میانه شهر دیگر بوی تعفن می دهند و در جنوب تهران به فاضلاب تبدیل می شوند.
وی اظهار داشت: این آب با استفاده از نهرهای مختلف همچون فیروزآباد وارد دشت های جنوبی تهران شده و توسط كشاورزان به صورت غیراصولی بهره برداری می شود، البته سال های اخیر به علت اینكه شبكه فاضلاب تهران توسعه خوبی یافته و مراقبت هایی هم صورت گرفته است، بهره برداری زراعی از فاضلاب كم شده اما نمی توانیم منكر وجود آن شویم.
به گفته مریدی، مسوولیت اصلی در بحث فاضلاب و مدیریت آن با وزارت نیرو و شركت آب و فاضلاب كشور است، در واقع آنها موظف می باشند شبكه های فاضلاب را در تمام شهرهای كشور بخصوص شهرهای بزرگ طراحی و اجرا كنند و با اجرای آن فاضلاب ها را جمع آوری و در تصفیه خانه ها تصفیه كنند تا زمانی كه به حد استاندارد رسید، مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
وی تصریح كرد: البته سفارش ما بیشتر این است كه فاضلاب تصفیه شده در صنعت و تغذیه مصنوعی منابع مورد استفاده قرار گیرد چون معمولا فاضلاب تصفیه شده چندان به درد كشاورزی بخصوص كشت صیفی جات نمی خورد.
سرپرست دفتر آب و خاك محیط زیست اضافه كرد: سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در این ارتباط نقش نظارتی دارند در واقع تذكرها و پیگیری ها بر عهده آنها است به این صورت كه بخش مربوط به آلودگی ها وظیفه سازمان محیط زیست و مسائل بهداشتی و سلامتی بر عهده وزارت بهداشت است.
**پیگیری تكمیل شبكه فاضلاب، یك لزوم
مریدی همینطور اظهار داشت: شبكه فاضلاب تهران از لحاظ اجرایی شبكه بزرگی است و قابل مقایسه با هیچ كدام از شهرها نیست، فاضلاب تهران به علت حجم بالایی كه دارد، ورودی و خروجی آن در مناطقی در انتهای شهر به تونل تبدیل می گردد یعنی دیگر به وسیله لوله قابل انتقال نیست.
وی اضافه كرد: واقعیت این است كه مبحث از تذكر و پیگیری فراتر رفته است و برای مدیریت فاضلاب تهران و اجرای شبكه های آن باید بودجه ویژه اختصاص پیدا كند و پیگیری صورت گیرد.
وی تصریح كرد: به علت اهمیت موضوع، لازم است با پیگیری و تمهیدات ویژه هر چه زودتر شبكه فاضلاب تهران به آخر برسد. بیشتر بخش های مركزی تهران به شبكه فاضلاب وصل شده ولی مناطق شرقی و غربی تهران هنوز در حال اجرا می باشد.
**اهمیت توجه مردم به مسائل محیط زیستی
مریدی با بیان این كه حل بخش عمده مشكل به تكمیل شبكه فاضلاب تهران بر می گردد، خاطرنشان كرد: البته نباید نقش تولیدكننده و مصرف كننده را در این میان نادیده گرفت. به واقع بودجه دولت برای اجرای این طرح محدود است و از جانب دیگر تعداد ماموران و بازرسان به حدی نیست كه هر روز بتوانند به مزارع سر بزنند و منطقه را كنترل كنند.
وی اضافه كرد: ازاین رو كشاورز باید بداند فاضلابی كه محصول خویش را با آن آبیاری می كند، آلوده است و در درجه اول به دلیل تماس مستقیم با آن سلامتی خودش به خطر می افتد و در درجه دوم به دلیل تولید محصول ناسالم همشهریان خویش را در معرض مبتلا شدن به انواع بیماری ها قرار می دهد.
سرپرست دفتر آب و خاك سازمان محیط زیست اظهار داشت: ازاین رو در كنار اقداماتی كه دولت باید انجام دهد و جزو وظایفش است، كشاورز بعنوان تولید كننده و مردم بعنوان مصرف كننده باید دقت نظر كافی داشته باشند.
**مخاطرات بهره برداری زراعی از فاضلاب
به اعتقاد كارشناسان، خطرات بهداشتی قابل توجهی در استفاده از فاضلاب تصفیه نشده برای آبیاری مزارع سبزی و باغات میوه وجود دارد، فاضلاب های شهری می توانند شامل مخلوطی از آلودگی های بیولوژیكی و شیمیایی و مقادیر زیادی فلزات سنگین و سمی باشند.
فلزات سنگین با عنایت به ثبات شیمیایی، تجزیه پذیری ضعیف و داشتن قدرت تجمع زیستی در بدن موجودات زنده به سرعت تبدیل به آلاینده های سمی می شوند كه به مرور انواع بیماری ها و سرطان ها را به دنبال دارد.
به گفته مریدی، با شستشوی اصولی تا حدودی می توان آلودگی های میكروبی محصول را از بین برد اما آلودگی فلزات سنگین از بین نمی رود چون اگر بیش از اندازه مجاز باشد وارد بافت گیاه می گردد.
علمی 9014**2017
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب